Hrant için, adalet için…

Ali’ye ölümü anlatmak kolay değil. “Şimdi öldü ve iyileşince yine gelecek.” diyor birisinin, mesela babaannesinin öldüğünü duyunca. Belki de haklıdır, belki ezeli bir bilgiyi henüz unutmamıştır.

Biz de kaç yıldır, bir kapının önünde oturmuş, kapıcının keyfini bekliyoruz. Unutmak istediğimiz gerçek şu: Bizi içeri koymayan kapıcı çok güçlü biri ama kapıcıların en basiti. Kapının ardında odalar odaları takip ediyor ve her bir odanın kapıcısı bir öncekinden daha da güçlü. Üçüncüyü görmeye bizim kapıcı bile dayanamaz…

Dün bunu bir kez daha gördük, yarın saat birde, Taksim’de buluşup, Agos’a yürüyoruz.

Ne yapalım, geçebileceğimiz başka kapı yok…


1 Yorum

  1. Harika.. 🙂 Paylaşımlarınız için teşekkürler.

Bir yanıt yazın