Forza Nerazzurri !
Pazartesi sabahı, Tuba erkenden çıktı, Ali’yle ben de azcık sabah keyfi yaptık. Sonra sabah keyfinin ucu kaçtı, geç kaldık, alelacele çıktık evden.
Ayakkabılarımın durumunu farkettiğimizde artık herşey için çok geç olmuştu… Ali çılgınca eğlendi, çeşitli telefon görüşmeleri yapıp herkese ayakkabılarımı anlattı.
Okula geldiğimde haber çoktan yayılmıştı, ziyaretçilerimin ardı arkası kesilmedi, böylece bütün günü iki farklı ayakkabıyla geçirdim, dostumu düşmanımı tanımış oldum.
Bu sabah okula geldiğimde insanlar hâlâ yüzüme değil, ayakkabılarıma bakıyorlardı.
Ama üzgünüm Zeynep, o şans bir kere güler insana… 🙂
