Büyük bir gündü bugün… Öğleden sonra bire doğru Zehra’yla abim geldiler. İki gecedir süren uykusuzluğun verdiği sersemlikle biraz uzun sürdü bizim toparlanmamız, ama sonunda temizlendik, giyindik, hazırlandık, yola düştük… Saat üçü biraz geçiyordu UroCenter’a ulaştığımızda. Doktorumuz İhsan Karaman önce kısaca bilgilendirdi bizi, sonra Tuba’yla benim halimi görünce, bizim bekleme salonunda kalmamızın daha iyi olacağına, amcasının içerde ekibe yardımcı olabileceğine hükmetti.
Ali ne olup bittiğinin hiç farkında olmadığı için çok rahat geçti sünnet, bir uyuştururlarken birazcık mızırdandı, zaten ondan sonra, operasyon başlamadan evvel yine Tuba’ya verdiler azcık daha karnını doyursun diye, sonra da hemen kestiler zaten, 10 dakika sürdü sürmedi, hiçbir şey anlamadık… Ben bir ara girdim içeri ama, çok da meraklı değildim doğrusu, bakınmadım, zorlamadım hiç, sürekli esneyen bir Ali’den başka bir şey de görmedim…
Biraz evvel de evimize döndük. Bakalım en azından ağrı kesici fitillerin hatrına, bu gece uyuyabilecek miyiz?
oldu da bitti maşallah!
Aliciğim’in sünneti hayırlı olsun inşallah..
Size de Ali’ye de geçmiş olsun Mahmut ve Tubacığım..